Zofia Baltarowicz-Dzielińska urodziła się 23 maja 1894 roku i pochodziła z okolic Lwowa. Od pierwszych lat dzieciństwa przejawiała zdolności artystyczne, malowała już w wieku czterech lat. Jej edukacja była utrudniona ze względu na obiekcje matki, która w obawie, że córka zostanie emancypantką, nie chciała pozwolić, by Zofia uczęszczała do gimnazjum. To jednak nie zatrzymało artystki. W 1912 roku rozpoczęła kształcenie pod okiem malarza profesora Batowskiego we Lwowie, a w 1914 r. zdała maturę. W późniejszych latach, nie mogąc jako kobieta podjąć studiów na krakowskiej ASP, zaczęła pobierać lekcje rzeźby u prof. Zygmunta Kurczyńskiego i lekcje historii sztuki u prof. Jana Bołoza Antoniewicza. Jej dalsze studia w Wiedniu zostały przerwane przez chorobę matki. W tym czasie Zofia zdecydowała, że podejmie walkę o możliwość przyjęcia jej, jako pierwszej studentki, na studia na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Jej aplikację i zaprezentowane prace oceniali między innymi prof. Malczewski, prof. Laszczka i ówczesny rektor uczelni, prof. Mehoffer. 27 października 1917 r. zapadła decyzja o przyjęciu artystki w poczet studentów ASP – była pierwszą kobietą w historii, której się to udało. Oficjalnie, kobiety dopuszczono do studiów na tej uczelni ponad rok później – 14 grudnia 1918 roku. Rzeźbiarka w 1919 roku wyszła za mąż i ze względu na urodziny córki Danuty musiała przerwać naukę. Na studia wróciła w wieku 52 lat i w 1948 r. uzyskała dyplom. Rzeźbiła przez całe życie, jednak niestety większość jej prac przepadła w czasie wojny. Jedna z tych, które udało się uchronić – popiersie Hugo Kołłątaja – znajduje się w parku Jordana w Krakowie. Artystka zmarła 10 sierpnia 1970 roku w Krakowie.

Lokalizacja: kwatera: LXXIX, rząd: 7, miejsce: 30